GENEZA: Wielki Wybuch nastąpił ze śmiechu
Kiedy w Jednym Umyśle powstała idea wielości
Koncepcja zapomnienia samego siebie
Wydało się to tak zabawne Umysłowi że uruchomiło
Silną wewnętrznie sprzeczną częstotliwość
Samo natężającą się aż do całkowitego rozpadu
Nazywanego później Wielkim Wybuchem
Na ślad którego natrafili w swoich obliczeniach
Matematycy i fizycy teoretyczni XX wieku
TRWANIE: Trudno jest Duchowi udawać materię
Trudno Jedności zapierać się samej siebie
I trudno jest udawać że kim się jest się nie wie
Więc trwanie w tym stanie skupienia energii
Także trwanie w tym stanie skupienia percepcji
Było bolesne i można je nazwać łez okresem
Choć stanowiło piękne i ciekawe doświadczenie
ZAKOŃCZENIE: Kiedy się okazało
Że Wielki Wybuch nie nastąpił wcale
A tylko Jeden Umysł zasnął ażeby doświadczyć
Tego co nierealne jest na jawie
W momencie przebudzenia Umysł eksplodował śmiechem
Śmiechem wybuchli wszyscy którym
To oddzielenie się realnym wydawało
Tak się zakończył świat ten jak się zaczął
